Het verhaal van de Bunlotl

“Ik weet dat het fout is, maar ik heb geëxperimenteerd met DNA.
In mijn kleine laboratorium heb ik het DNA van verschillende dieren gemengd en gecombineerd,
maar mijn grootste succes was met twee van hen.
Het DNA van een konijn en een axolotl.
Het is me gelukt! Een nieuwe soort is geboren! Ik noem het… de Bunlotl.“

 

De ontwikkeling van het mystieke ei

Het begint bij een ei. Klein, zacht en kwetsbaar, alsof het zo uit een sprookje is gerold. De buitenkant glinstert in het licht, gehuld in een dun vlies zoals je zou verwachten bij kikkerdril. Maar dit ei is anders. Het herbergt een geheim dat zich langzaam onthult door zorgvuldige observatie en toewijding.

Na talloze pogingen heb ik eindelijk de perfecte manier gevonden om dit raadselachtige leven tot bloei te brengen. Iedere stap in zijn ontwikkeling heb ik met precisie bestudeerd en opgeschreven.

 

Uitbroedcondities

🥚Incubatietijd: 20 dagen

♨️Temperatuur: Kamertemperatuur (tussen 19 en 25 graden Celsius)

🌊Omgeving: Droge grond of zoet water

 

Observaties van het ei

Op droge grond

Het vlies van het ei droogt uit en wordt zo hard als glas, alsof de natuur een beschermend schild creëert. De vloeistof binnenin krijgt een diepe, mysterieuze blauwe kleur, terwijl het embryo wit blijft met blauwe vlekken — vermoedelijk de vormende organen.

Wanneer de tijd rijp is, breekt de baby de schaal met een kleine, glanzende steen op zijn voorhoofd. Het wezen drinkt de blauwe vloeistof die achterblijft en begint zijn eerste stap richting het leven.

In zoet water

Hier gedraagt het ei zich heel anders. Het vlies blijft zacht en soepel, als zijde in het water. De vloeistof behoudt een melkachtige witte kleur met dezelfde blauwe vlekken. Wanneer de baby doorbreekt, gebruikt het zijn mond om het vlies te scheuren en eet het wat ervan overblijft — een ritueel dat symbool lijkt te staan voor zijn eerste maaltijd.

De groei verloopt vrijwel identiek in beide omgevingen.

Vanaf dag 16 verminderde de groei van zowel het ei als het embryo aanzienlijk. Hoewel de afmetingen nauwelijks veranderden, bood dit juist een unieke kans om de fijne details van het ontwikkelende wezen te observeren.

 

Hoogtepunten in de ontwikkeling

Dag 7 – De eerste vorm

De Bunlotl heeft nu een ronde vorm. Met een vergrootglas en goed licht zijn er subtiele inkepingen zichtbaar die het hoofd, de staart en de voeten aanduiden. Het lijkt alsof het ei langzaam de blauwdruk van een levend wezen prijsgeeft.

Dag 10 – De boonfase

De Bunlotl heeft nu meer de vorm van een boon. Het hoofd is verder ontwikkeld, en bij goed licht kun je de eerste aanzet van kleine, sierlijke oren zien. De staart is duidelijker gevormd maar nog gevouwen tegen het lichaam aan.

Dag 16 – Volwaardig embryo

De Bunlotl is nu echt herkenbaar als een embryo. Het hoofdje is goed zichtbaar en draagt nu zes kleine oortjes, drie aan elke zijde. De voetjes hebben al meer vorm en de armpjes beginnen zich voorzichtig te ontwikkelen. De staart is losgekomen van het lichaam, wat zorgt voor een asymmetrische vorm binnen het ei.

 

De geboorte: Baby-Bunlotl’s 🐣

Uiteindelijk wist ik zes baby’s succesvol uit te broeden. Hun kleuren varieerden van blauw en donkerblauw tot wit. Tot mijn verbazing waren er geen zichtbare verschillen in gedrag of eigenschappen op basis van kleur. Of de kleuren verband hielden met hun geslacht was niet te bepalen; ze waren simpelweg nog te jong en te klein om dat vast te stellen.

Observaties van hun gedrag

Hoewel ze intuïtief wisten dat ze voedsel nodig hadden om te overleven, gingen ze er niet zelf naar op zoek. Hun grote hoofden en kleine lichaampjes maakten bewegen lastig. Zelfs in water, waar ik had gehoopt dat ze vrijer zouden zijn, gaven ze de voorkeur aan ondiepe, rustige gebieden. Dit was begrijpelijk aangezien ze geen kieuwen hadden.

Ouderlijke rol

Al snel werd duidelijk dat de baby-Bunlotl’s begeleiding nodig hadden van een volwassen soortgenoot. Zonder die begeleiding wisten ze zichzelf soms in gevaar te brengen, en ondanks mijn waakzaamheid verloor ik helaas één van de zes.

Ik besloot de rol van ouder-Bunlotl op me te nemen en ging op zoek naar geschikt voedsel. Mijn experimenten varieerden van kruiden en graan tot wormen, kattenvoer en alles wat konijnen of axolotls zouden eten. De jonge Bunlotl’s hadden geen duidelijke voorkeur — alles wat in hun mond paste en verteerbaar leek, werd geprobeerd.

 

Het verteersysteem: Een intrigerend mechanisme

Door observatie én dissectie van de overleden Bunlotl ontdekte ik hoe hun vertering werkt. De Bunlotl gebruikt zijn kleine handjes om voedsel naar zijn mond te brengen en maakt daarbij kauwbewegingen. Hoewel ik eerst dacht dat ze kiesjes hadden, bleek dit niet het geval.

Hun unieke spijsverteringsproces omvat twee soorten speekselklieren:

1. Enzymatisch speeksel: Helpt bij het afbreken van suikers en zetmeel.
2. Zuur speeksel: Vergemakkelijkt de voorvertering van eiwitten.

Deze combinatie zorgt ervoor dat het voedsel langzaam wordt afgebroken voordat de maag het verder verteert. Het volledige proces duurt ongeveer zes uur, waarna Bunlotl’s natte, langwerpige korrels met plasjes vocht uitscheiden. De Bunlotl heeft slechts één uitgang, waardoor urine en ontlasting tegelijkertijd naar buiten komen.

 

Groeispurt: De transformatie van axolotl naar konijnachtige 🐰

De aanvankelijke gelijkenis met een axolotl begon langzaam te vervagen. De veranderingen werden per week zichtbaar:

• Achterpoten: Ontwikkelden zich eerst, waardoor de Bunlotl’s beter konden lopen en hoppen. Dit resulteerde in een toename van hun verkenningsdrang.
• Lichaam en voorpoten: Het lijf werd steviger, en drie vingers per voorpoot verschenen geleidelijk.
• Konijnachtige kenmerken: De achterkant van hun lichaam begon op dat van een konijn te lijken, met duidelijk zichtbare oren en een staart in ontwikkeling.
• Mysterieuze gem: De kleine, mysterieuze gem op hun voorhoofd bleef echter onveranderd en roept nog altijd vragen op.

 

Karakteronderzoek van de Bunlotls

Nu de Bunlotls beginnen te groeien en langzaam volwassen worden, is het tijd om ze op karakteristiek niveau te bestuderen. Voor de meest optimale resultaten besloot ik de Bunlotls in twee groepen te verdelen. Een groep werd losgelaten in een buitenverblijf in de achtertuin (groep 1), terwijl de andere twee Bunlotls in de huiskamer bleven (groep 2).

 

Groep 1: Vrijheid in de achtertuin 

Groep 1 werd losgelaten in een grote tuin met een vijver vol vis, water- en vijverplanten, een grasveld en voldoende beschutting door een appelboom, hazelaar, struikgewas en bloemen. Deze groep kreeg geen menselijke interactie of voertijden.

💭Gedrag en sociale structuur

Vanaf het begin toonden de Bunlotls een sterk overlevingsinstinct. In groepsverband begonnen ze hun omgeving in te richten en taken te verdelen op basis van de behoeften van de groep. Een natuurlijke hiërarchie ontstond snel:

• Nestbouwers: Sommigen legden nesten aan met takjes, bladeren en pluis.
• Verzamelaars: Anderen gingen ijverig op zoek naar voedsel.
• Beschermers: Eén Bunlotl verdedigde het territorium actief tegen mogelijke bedreigingen.

Opvallend was dat ze om beurten sliepen, wat wijst op een instinctieve waakzaamheid binnen de groep.

💎Gem-ontwikkeling

De kleine gems op hun voorhoofden vielen af, waarna nieuwe, meer gevormde gesteenten verschenen. Deze gems bleken uniek per individu:

• Hartvormige gem: Deze Bunlotl was zorgzaam, tolerant en speelde een sleutelrol in de opvoeding van de jongen.
• Schildvormige gem: Deze Bunlotl was territoriaal en beschermde de groep tegen mogelijke bedreigingen.
• Triljoen- (driehoekige) gem: Deze Bunlotl leek de leider van de groep te zijn, standvastig en besluitvaardig.

Na verloop van tijd ontdekte ik dat er nieuwe eieren in de vijver lagen. Twintig dagen later kwamen drie jongen uit, die liefdevol werden opgevoed door de Bunlotl met de hartvormige gem.

 

Groep 2: Leven in de huiskamer 

Groep 2 werd losgelaten in een afgesloten huiskamer met een slaapplaats en kattenbak. Deze groep kreeg wel menselijke interactie en regelmatige voertijden.

💭Gedrag en sociale structuur

In tegenstelling tot groep 1 hoefde groep 2 niet op instinct te leven. Hierdoor ontstond er geen duidelijke rolverdeling binnen de groep. Ze leidden een zelfstandig leven en richtten zich meer op mij dan op elkaar. Hoewel ze niet vijandig naar elkaar waren, leek er geen behoefte aan een sterke hiërarchie.

💎Gem-ontwikkeling

Ook bij deze groep begonnen de gems zich te ontwikkelen, maar in totaal andere vormen dan bij groep 1:

• Hexagon-vorm: Deze Bunlotl was avontuurlijk, extravert en de grootste dondersteen.
• Navette-vorm: Deze Bunlotl was rustig, kalm en had een diep vertrouwen in mij. Ze was nieuwsgierig en leek zich op mij te richten als haar belangrijkste sociale partner.

 

Experiment: Groepen samenvoegen

Ik besloot groep 2 bij groep 1 in de tuin te introduceren om te zien hoe de Bunlotls zouden reageren. Bij de deuropening van de tuin kwam de leider van groep 1 meteen op ons af. Tot mijn verbazing leek hij de Bunlotls van groep 2 te herkennen uit hun babyfase. Hoewel ik geen hoorbare communicatie waarnam, leek er een subtiele uitwisseling plaats te vinden.

De leider bracht groep 2 naar de rest van de groep, waar ze zonder problemen werden geaccepteerd en direct een rol kregen. Tot mijn verbazing pasten ze perfect in de groep en hadden ze geen omkijken meer naar mij. Ik dacht dat ze geen echte band met mij hadden opgebouwd, maar daar bleek ik me in te vergissen.

 

Een emotioneel moment

Na enige tijd kwam de navette-Bunlotl naar me toe. Ze trok aan mijn broekspijp en piepte zachtjes. Nieuwsgierig liep ik met haar mee naar de rest van de groep. Daar lieten ze me drie pasgeboren jongen zien. Tranen welden op in mijn ogen. Niet alleen konden de Bunlotls zelf gezonde jongen produceren, maar ze beschouwden mij nog steeds als onderdeel van hun groep.

Opvallend was dat de nieuwe generatie jongen een andere kleur hadden dan de eerdere baby’s. Dit suggereert dat Bunlotls zich mogelijk aan hun omgeving aanpassen.

 

Communicatie

Een ding was ik echter nog niet helemaal over uit, en dat was hun manier van communiceren. Ze kunnen schattige geluidjes maken, maar dat was meer naar mij en andere wezens dan naar soortgenoten. Een beetje zoals katten naar hun eigenaars miauwen, maar niet zo zeer naar elkaar. De gem op hun voorhoofd bleek nog een functie te hebben, iets waar ik na veel testen achter kwam: geluidsgolven. Ze waren ultra klein, maar ik vermoed dat ze daarmee communiceren. Misschien zijn ze nog veel verder geëvolueerd dan ik dacht, en maken ze gebruik van telepathie. Maar dit heb ik tot op heden nog niet kunnen bewijzen.

 

Uitzetting

Al gauw werd de achtertuin te klein voor deze groeiende groep van kleine wezentjes, en was het tijd voor een groter verblijf. Ze moeten kunnen rennen en zwemmen met die schattige konijnenbenen en axolotl-staarten van ze. Het waren geen jagers, maar aten wel kleine visjes en wormen. Genoeg mogelijke natuurlijke vijanden in het wild dus. Aangezien het alleseters zijn met een zeer langzaam verteringsstelsel zullen ze niet snel verhongeren of de grond uitputten in hun zoektocht naar voedsel. Ze hebben ook duidelijk bewezen dat ze kunnen overleven en voortplanten, dus dit leek me het juiste moment om ze los te laten.

Een groot afgezet stuk in het bos leek me een perfecte plek voor de Bunlotl om in alle rust een nieuw leven te beginnen als nieuwe diersoort. Ze waren gelukkig met de vrijheid en ruimte, wat het minder pijnlijk maakte om afscheid van ze te nemen. Onderweg naar de auto werd er nogmaals aan m’n broekspijp getrokken. Ook dit keer was het de navette-Bunlotl. Ze wilde dat ik ook nu weer met haar mee ging, terug naar de groep. Maar ik schudde mijn hoofd. Ze besloot om mee te lopen tot aan de auto, en sprong vervolgens zo mee de auto in.

Nu ik heb gezien dat ze ook in gevangenschap geweldige huisdieren kunnen vormen die voldoen aan jouw persoonlijke behoeften en zindelijk gemaakt kunnen worden, durf ik dit naar de wereld te brengen. Samen met de hulp van mijn kleine assistent.